مقالات اخلاق امام رضا(ع) یاسر دوستی   ۱۳۹۳/۰۸/۳۰ در کتاب های حدیثی نقل شده است که هر گاه حضرت رضا(ع) غذا میل می نمودند،کاسه بزرگی نزدیک سفره خود می گذاشتند و مقداری از بهترین قسمت هر غذایی که در سفره بود، برمی داشتند و در آن کاسه می گذاشتند. سپس،امر می فرمودندکه آن را به فقیران بدهند.آن وقت ایه «فلا اقتحم العقبة؛باز هم به «عقبه» (تکلیف و سختی) تن در نداد».(سوره بلد،ایه 11) را تلاوت می کردند. در کتاب های حدیثی نقل شده است که هر گاه حضرت رضا(ع) غذا میل می نمودند،کاسه بزرگی نزدیک سفره خود می گذاشتند و مقداری از بهترین قسمت هر غذایی که در سفره بود، برمی داشتند و در آن کاسه می گذاشتند. سپس،امر می فرمودندکه آن را به فقیران بدهند.آن وقت ایه «فلا اقتحم العقبة؛باز هم به «عقبه» (تکلیف و سختی) تن در نداد».(سوره بلد،ایه 11) را تلاوت می کردند.حاصل این ایه شریفه و ایات بعد از آن، آنکه اهل بهشت در «عقبه»، یعنی امر سخت و مخالفت با نفس داخل می شوند و آن «عقبه»،آزاد کردن بنده از بندگی یا سیر کردن یتیمی گرسنه یا مسکینی که از بیچارگی و تنگ دستی خاک نشین است، می باشد. سپس، حضرت رضا(ع) می فرمودند: خداوند عزوجل می دانست که هر انسانی قدرت آزاد کردن بنده را ندارد،بنابراین،برای او راهی به بهشت قرار داد؛یعنی در مقابل آزاد کردن بنده،«اطعام»را قرار داد؛تا هر شخصی بتواند به سبب آن راه بهشت گیرد و به بهشت رود.

میانگین امتیاز کاربران: 0.0  (0 رای) 1 2 3 4 5 برای نظر دادن ابتدا باید به سیستم وارد شوید. برای ورود به سیستم اینجا کلیک کنید.